Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Κόβουν 4.100 στρέμματα δάσους στη Χαλκιδική!


Οικολογία-Αλληλεγγύη: Δε θα περάσει η οικολογική καταστροφή


Με επείγουσα εντολή του το Υπουργείο Περιβάλλοντος ζητά από το Δασαρχείο Αρναίας να υπογράψει “Πρωτόκολλο Εγκατάστασης και Υλοτόμησης” με την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, για να κοπούν παράνομα 4.113 στρέμματα δάσους στη Β. Χαλκιδική.
Η τρικομματική κυβέρνηση δίνει το πράσινο φως στους χρυσοθήρες για την υλοτόμηση όλων των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στην απόφαση παραχώρησης δάσους του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης (7633/2012), που αφορά 3.273 στρέμματα αρχέγονου δάσους στις Σκουριές και 857 στρέμματα στον Κοκκινόλακκα, για την κατασκευή χώρου απόθεσης επικίνδυνων αποβλήτων.
Δεν υπάρχουν όμως ούτε Εγκρίσεις Τεχνικών Μελετών ούτε η έγκριση Επενδυτικού Σχεδίου. Απλά, συνεχίζονται οι αυθαιρεσίες των κυβερνήσεων, που κοροϊδεύουν με τη δήθεν κοινωνική διαβούλευση, που στέλνουν τα ΜΑΤ να επιβάλλουν το καταστροφικό τους μοντέλο και που επέτρεψαν στους χρυσοθήρες να καταλάβουν τον Μάρτιο την περιοχή των Σκουριών στο όρος Κάκαβος, για να ξεκινήσουν την κατασκευή επιφανειακού μεταλλείου, εργοστασίου χρυσού και χώρων απόθεσης αποβλήτων.
«Οι Οικολόγοι στηρίζουν τους αγώνες των κατοίκων, που υπερασπίζονται το δάσος, τα υπόγεια νερά, τις παραγωγικές τους δραστηριότητες, την ποιότητα ζωής, την ίδια την επιβίωση, τη δική τους και των επόμενων γενιών», δήλωσε ο περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας Μ. Τρεμόπουλος.

Αυτή η οικολογική καταστροφή δεν θα περάσει!
Πληροφορίες: 6976448442


Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ακρίβεια, κρίση και αλληλέγγυοι κοινωνικοί καταναλωτικοί συνεταιρισμοί 

 Aναδημοσίευση από την ιστοσελίδα ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΑ: 

http://www.dialektika.gr/2012/10/blog-post.html

 


του Κώστα Νικολάου
Πάμε σαν άλλοτε .....
«Φρούτα και λαχανικά, που τα αγοράζουν οι μεσάζοντες από τον παραγωγό λίγα λεπτά του ευρώ, πουλιούνται στον καταναλωτή 2,3 ή και 4 ευρώ, αποφέρουν δηλαδή κέρδη της τάξεως των 500% έως 900%. Παρόμοια ασυδοσία στην κερδοφορία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί να συγκριθεί ..... και η άλλη Αντίσταση μη θαρρείτε πως άρχισε με τα ντουφέκια .... Η Αντίσταση άρχισε αυθόρμητα και αθόρυβα, με πράξεις καθόλου ηρωικές, αλλά απολύτως αποτελεσματικές. Το πρώτο μέλημά της ήταν η αντιμετώπιση του λιμού, που στοίχισε στον ελληνικό λαό χιλιάδες νεκρούς. Οργανώθηκαν παντού, σε σχολεία, σε εργοστάσια σε γειτονιές, συσσίτια, συγκροτήθηκαν ομοίως καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, που φέρνανε τρόφιμα απ’ ευθείας από τους παραγωγούς, παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες και τους μαυραγορίτες .... Είναι χαρακτηριστικό πως η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28 Μαΐου 1941, τρεις μήνες πριν ιδρυθεί ο βασικός κορμός της Αντίστασης, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Και αναρωτιέμαι. Ξεχάσαμε τι κάναμε τότε; Γιατί δεν οργανώνονται καταναλωτικοί συνεταιρισμοί σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε εργοστάσιο; Συνεταιρισμοί που θα έρχονται σε άμεση επαφή με τους παραγωγούς και θα αγοράζουν τα προϊόντα τους σε πολύ καλύτερες τιμές για αυτούς, αλλά απείρως χαμηλότερες για τους καταναλωτές. Το ζητούμενο είναι σήμερα να αναπτυχθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, όχι όμως φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δεν μπαίνει θέμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης, αλλά θέμα κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης. Έτσι πρέπει να το δούμε» [1].
Είναι κορυφαίας σημασίας σήμερα να υπογραμμίσουμε ότι μια από τις πρώτες δράσεις που ανέλαβε το ΕΑΜ διαμέσου της οργάνωσης «Εθνική Αλληλεγγύη», ήταν η ανακούφιση του λιμοκτονούντος πληθυσμού και με το σύνθημα «Κανείς άλλος Έλληνας να μην πεθάνει από την πείνα» δημιούργησε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στην ύπαιθρο και στις πόλεις. Οι συνεργατικές μορφές (συνεταιρισμοί παραγωγών ή καταναλωτών κ.ά.) ιεραρχούνται σε περίοπτη θέση μέσα στις αντιστασιακές διακηρύξεις. Οι συνεταιρισμοί προβάλλονται ως οι καταλληλότεροι θεσμοί, εφόσον εφαρμόζονται οι αρχές της ελεύθερης, συλλογικής και δημοκρατικής οργάνωσης και δράσης. Στην Πράξη 60 της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) με τίτλο «Προσωρινές διατάξεις για τη σύσταση και λειτουργία των Συνεταιρισμών», γίνεται λόγος για «διεύρυνση του σκοπού τους», «απεριόριστη δυνατότητα της σύνδεσης των συνεταιρισμών σε δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οικονομικές οργανώσεις», «δημοκρατική λειτουργία» κλπ και ανάγονται οι συνεταιρισμοί σε εκπαιδευτήρια δημοκρατίας [2].
            Έχοντας αυτές τις παρακαταθήκες, ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα και τι μπορούμε να κάνουμε;

Με τη μισή αγοραστική δύναμη ….
Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχει φθάσει σε απελπιστικά επίπεδα (πόσο μάλλον των ανέργων). Ένα βασικό «καλάθι» 39 τροφίμων κοστίζει στην Αθήνα 298 ευρώ (όσο και στο Βερολίνο) και το μέσο μηνιαίο κόστος ενός «καλαθιού» 122 προϊόντων και υπηρεσιών είναι 1.990,69 ευρώ στην Αθήνα (στο Βερολίνο είναι 2.175,62 ευρώ). Όμως με βάση το επίπεδο μισθών, για να αγοράσει κανείς στην Αθήνα ένα σάντουιτς πρέπει να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στη Φρανκφούρτη, για ένα κιλό ψωμί πρέπει να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στο Λονδίνο, ενώ για να αγοράσει ένα κιλό ρύζι χρειάζεται να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στο Όσλο (που είναι η πιο ακριβή πόλη του κόσμου). Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν συγκριτικά τη μισή αγοραστική δύναμη [3].
Η θέση των εργαζομένων στην Ελλάδα δεν είναι δεινή μόνο σε σύγκριση με τις θεωρούμενες ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά και σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που βρίσκονται σε κρίση. Για παράδειγμα, το καθαρό ωρομίσθιο στην Αθήνα είναι 7,72 ευρώ ενώ στη Λισσαβόνα είναι 8,18 ευρώ, στη Μαδρίτη 11,16 ευρώ και στο Δουβλίνο 15,13 ευρώ [3].
Διαρκής άνοδος τιμών με παράλληλη κάθοδο μισθών σε περίοδο κρίσης
            Σύμφωνα με έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, η "ψαλίδα" τιμών παραγωγού - καταναλωτή μεγάλωσε στα περισσότερα είδη διατροφής κατά την περίοδο 2008-2010. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η “ψαλίδα” στα ζυμαρικά είναι 760%, στα δημητριακά από 500 έως 1550%, στο ρύζι 660%, στο κρασί 750% και σε μία σειρά προϊόντων από 170 έως 530% [4].
Από τότε, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Τιμών του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας προκύπτει ότι οι τιμές στις περισσότερες κατηγορίες βασικών προϊόντων είναι αυξημένες το 2012 σε σχέση με το 2011. Οι ανατιμήσεις (φτάνουν το 18%) διαπιστώνονται στις τιμές πολλών προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ, παρά την πτώση της κατανάλωσης και την πρωτοφανή πτώση μισθών στη διάρκεια της σημερινής κρίσης. Ενδεικτικά, τα αναψυκτικά πωλούνται σήμερα ακριβότερα σε σχέση με το 2011 κατά 10%, οι μαρμελάδες 8%, τα κατεψυγμένα ψάρια 7,87%, οι χυμοί φρούτων 7,1%, η μαργαρίνη 7,29%, το αλάτι και τα μπαχαρικά 6,9%, τα αλλαντικά 6,3% και το γάλα 6% [5].
Κρίση: ευκαιρία για κερδοσκοπία
«Το μοντέλο της σημερινής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης χαρακτηρίζεται από την απληστία, τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό, και τη βία κατά των προσώπων ….. Αρνούμαστε (απορρίπτουμε) τις αιτίες και τις συνέπειες της τρέχουσας κρίσης. Αυτή βασίζεται στην κερδοσκοπία των ανεξέλεγκτων χρηματοοικονομικών ροών και σε ένα άγριο οικονομικό μοντέλο που φτωχαίνει και αποκλείει έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων και εδαφών, καταστρέφοντας την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου» διακηρύσσεται στο Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας [6].
Βιώνουμε σήμερα τη φάση όξυνσης μιας κρίσης, που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, τότε που έσπασε το δίπολο της τριαντάχρονης μεταπολεμικής ευφορίας, δηλαδή, το «παράγουμε πολύ – καταναλώνουμε πολύ». Τότε, που το συσσωρευμένο κεφάλαιο της χρυσής τριακονταετίας του καπιταλισμού άρχισε να επενδύεται κυρίως σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα, κατάλληλα σχεδιασμένα, έτσι ώστε να δίνουν πολύ μεγαλύτερα κέρδη και να είναι αφορολόγητα.
Όλη αυτή η οικονομική μεγέθυνση (που είναι ψευδο-ανάπτυξη και όχι ανάπτυξη, όπως διαστρεβλωμένα αποκαλείται) στηρίχθηκε στην προϋπάρχουσα κοινωνική ανισότητα, την οποία αναπαρήγαγε και ενίσχυσε περαιτέρω και έφθασε σήμερα σε τέτοια ακραία όρια, όπου το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κατέχει σε «χαρτιά» (και όχι σε πραγματικά χρήματα) πάνω από 10 φορές το ΑΕΠ του πλανήτη. Ο κόσμος όλος «τους χρωστάει» πάνω από 10 φορές αυτό που παράγει! Το σύστημα λοιπόν δεν περνάει απλά κάποια κρίση, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση αταξίας και χάους με την επιστημονική έννοια του όρου, δηλαδή, «μακράν της ισορροπίας» [7].
            Ο νεοφιλελευθερισμός, ως η σύγχρονη έκφραση του καπιταλιστικού συστήματος απέτυχε παταγωδώς παγκόσμια και προφανώς, και στην Ελλάδα. Αυτό το παραδέχονται πλέον – εμμέσως πλην σαφώς - και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του. Όσο περισσότερο συνεχίζεται σε πλάτος και σε βάθος η εφαρμογή νεοφιλελεύθερων επιλογών, τόσο περισσότερο βαθαίνει και οξύνεται η κρίση του συστήματος. Η όξυνση όμως της κρίσης δεν ενοχλεί τους πάντες. Για μερικούς είναι ευκαιρία για κερδοσκοπία.
Συγκεκριμένα, επειδή τα προαναφερόμενα άυλα χρηματοπιστωτικά «χαρτιά» κινδυνεύουν κάποια στιγμή να οδηγηθούν στην ανακύκλωση, είτε γιατί δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η κοινωνία να μπορεί να βρει τέτοια ποσά για να τα πληρώσει είτε γιατί μπορεί και να αρνηθεί να τα πληρώσει, ο μόνος δρόμος εξασφάλισης της αξίας τους είναι η «αντικατάστασή» τους με κάτι υλικό. Ένα πρώτο υλικό κομμάτι - μικρό όμως – επιχειρείται να καλυφθεί από τη γνωστή νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας με την επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ) με τις απολύσεις κλπ. Θεωρητικά, το μεγαλύτερο κομμάτι θα μπορούσε να καλυφθεί διαμέσου ανάληψης νέων ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων. Ένας «ηθικός» καπιταλισμός δηλαδή. Αυτό όμως είναι αυταπάτη, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός είναι η σημερινή επιλογή επιβίωσης του συστήματος και γιατί το δίπολο «παράγουμε πολύ – καταναλώνουμε πολύ» έχει σπάσει προ πολλού και η ασκούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας το επιβεβαιώνει. Απομένει ένα σπουδαίο υλικό κομμάτι (το μεγαλύτερο): η μέγιστη δυνατή αποκόμιση κερδών με την ιδιωτικοποίηση (όπου αυτή δεν υπάρχει ακόμα) των βασικών αγαθών και υπηρεσιών διαβίωσης και κοινής ωφέλειας και των φυσικών πόρων.
Μεταξύ αυτών των βασικών αγαθών, υπηρεσιών και πόρων, που δέχονται την επίθεση της ιδιωτικοποίησης, κυρίαρχη θέση έχουν 4 τομείς προτεραιότητας (καθόλου τυχαία), συναρθρωμένοι σ’ ένα ενιαίο σύνολο: το Νερό, η Ενέργεια, η Τροφή και τα Απόβλητα (Ν.Ε.Τ.Α.). Τα λεγόμενα καταναλωτικά αγαθά αποτελούν κεντρικό στόχο των επιθέσεων της ιδιωτικοποίησης και της κερδοσκοπίας στη σημερινή περίοδο κρίσης.
Υπάρχει εναλλακτική έξοδος και είναι καλύτερη: κοινωνική και αλληλέγγυα!
Η ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως μονόδρομος από τον νεοφιλελευθερισμό, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Κι όμως, υπάρχει εναλλακτική λύση και είναι και καλύτερη: η αυτοδιαχείριση, ο συνεργατισμός, η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία με άμεση δημοκρατία [8]. Έχει βέβαια ένα τρομερό ελάττωμα: δεν αφήνει χώρο για την κερδοσκοπία, δεν προβλέπει θέσεις για αφεντικά και όλα τα οφέλη πάνε στους πολίτες! Επιπλέον είναι και επικίνδυνη: αποτελεί σχολείο εκπαίδευσης στην άμεση δημοκρατία!
«Η αλληλέγγυα οικονομία οικοδομεί μοντέλα παραγωγής και υπηρεσιών μαζί με όλους και για όλους. Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απλά “προγράμματα επιδιόρθωσης και καταπολέμησης της φτώχειας”. Αντίθετα, εγγυώνται από τη φύση τους τη δικαιοσύνη σε όλες τις διαστάσεις της, παράλληλα με την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων, χωρίς τη συγκέντρωση πλούτου υλικού και οικονομικού και χωρίς δημιουργία φτώχειας» [9].
Είναι απόλυτα απαραίτητο να ξεκαθαρισθεί ότι κάθε ονομαζόμενος συνεταιρισμός δεν σημαίνει ότι αυτόματα ανήκει στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αν δεν στηρίζεται σε συγκεκριμένες βασικές αρχές. Η συζήτηση περί συνεταιρισμών έχει αξία εφόσον αυτοί είναι ανεξάρτητο δημιούργημα των πολιτών και δεν έχουν εξαρτήσεις από το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα [10]. Ακόμα, οι συνεταιρισμοί, που λειτουργούν με βάση το οικονομικό μοντέλο παραγωγής και διανομής της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αντιστρατεύονται τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, διότι δεν στηρίζονται στην κερδοσκοπία, αλλά στην ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών, υλικών και άυλων. Όταν προκύπτει πλεόνασμα, αυτό συμβαίνει γιατί το πλήρωσε το κοινωνικό σύνολο. Σε αυτό λοιπόν πρέπει να επιστρέψει. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν τη δεδομένη ιστορική συγκυρία: με δραστηριότητες για να αντιμετωπισθεί η ανεργία, με δαπάνες για υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια κλπ. Αυτό σημαίνει κοινωνική αλληλεγγύη και όχι φιλανθρωπία ή ελεημοσύνη.
Η ιδέα της συνεργατικής αυτοδιαχείρισης των επιχειρήσεων, των συνεταιρισμών καταναλωτών ή/και των συνεταιρισμών παραγωγών-καταναλωτών, που παραμερίζουν τους μεσάζοντες, καταργούν και αντικαθιστούν τους καπιταλιστές στη θέση του καρπωτή της υπεραξίας που οι ίδιοι παράγουν, αποτελεί παράδειγμα μιας γενικότερης προσέγγισης, σύμφωνα με την οποία η απουσία της ήταν η καθοριστική αιτία, που ανέτρεψε τις κοινωνικές πολιτικές και το κράτος πρόνοιας στις καπιταλιστικές χώρες [11]. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι αυτή η προσέγγιση είναι η λογική συνέπεια των διαθέσιμων - εδώ και ενάμιση αιώνα - επιστημονικών αναλύσεων και θεωριών για την υπεραξία [12].
Το συνεργατικό κίνημα αποτελεί «μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη της πολιτικής οικονομίας της εργασίας επί της πολιτικής οικονομίας της ιδιοκτησίας» [13]. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι παρουσιάζει ένα φοβερό πρόβλημα, που εντοπίσθηκε εδώ και 150 χρόνια περίπου: «οι ενώσεις των εργατών μπορούσαν να διαχειρίζονται καταστήματα, μύλους και σχεδόν κάθε είδους δραστηριότητα με επιτυχία και αμέσως βελτίωναν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων. Αλλά δεν άφηναν μια διακριτή θέση για αφεντικά. Τρομερό!» [14].
Τα ιδεολογικά και αξιακά θεμέλια λειτουργίας ενός αλληλέγγυου κοινωνικού καταναλωτικού συνεταιρισμού
Τα ιδεολογικά και αξιακά θεμέλια λειτουργίας ενός αλληλέγγυου κοινωνικού καταναλωτικού συνεταιρισμού προσδιορίζονται από το ανθρώπινο δικαίωμα του καθένα στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι [15], τις ιδέες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, όπως αυτές αναδεικνύονται από τα σχετικά παγκόσμια κινήματα, καθώς και τις Διεθνείς Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές όπως αυτές υιοθετήθηκαν διεθνώς [16].
Οι βασικές ιδέες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας περιλαμβάνουν:
1.      συλλογική ιδιοκτησία του Συνεταιρισμού (ένας πολίτης - μία ψήφος)
2.      ανατροπή της καπιταλιστικής σχέσης κεφαλαίου – εργασίας
3.      μη αποξένωση του εργαζόμενου στο Συνεταιρισμό από το προϊόν της εργασίας του
4.      δημιουργία ισότητας από τον πλούτο που παράγεται και όχι ανισότητας όπως στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο
5.      κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη
6.      προστασία του περιβάλλοντος σε όλες τις δραστηριότητες του Συνεταιρισμού με την υιοθέτηση επιλογών και πρακτικών, που έχουν τις ελάχιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε όλες τις διαδικασίες παραγωγής – διανομής – κατανάλωσης προϊόντων και παροχής υπηρεσιών
7.      δημιουργία συνθηκών όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων
8.      μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση της συνεργατικής επιχείρησης σε σχέση με την καπιταλιστική
9.      διαρκής απόδειξη της ικανότητας της ανθρώπινης φύσης να διαχειρίζεται περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Η λειτουργία του συνεταιρισμού με βάση τις ιδέες της Άμεσης Δημοκρατίας σημαίνει ότι ο συνεταιρισμός διοικείται και ελέγχεται από τα μέλη του, τα οποία αποφασίζουν στις Γενικές Συνελεύσεις και με τις αποφάσεις τους δεσμεύουν το Συνεταιρισμό. Τα μέλη συμμετέχουν και αποφασίζουν με βάση τη συνεργατική και αμεσοδημοκρατική αρχή «ένα μέλος – μία ψήφος», ανεξάρτητα από τον αριθμό μερίδων, που κατέχει το κάθε μέλος. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις συνελεύσεις και όχι από αντιπροσώπους στη διοίκηση. Το Διοικητικό Συμβούλιο υλοποιεί τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λειτουργεί με βάση αυτές, το καταστατικό και τον κανονισμό λειτουργίας και ανακαλείται από τη Γενική Συνέλευση.
Η καταστατική εξασφάλιση της άμεσης δημοκρατίας με τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και ελέγχου του Συνεταιρισμού από τα μέλη του στις γενικές συνελεύσεις δεν αρκεί για την υλοποίηση της άμεσης δημοκρατίας. Αυτή εξαρτάται από την ενεργό συμμετοχή των μελών τόσο στις γενικές συνελεύσεις, όσο και στις διάφορες ομάδες εργασίας, επιτροπές και γενικά στις δραστηριότητες του Συνεταιρισμού. Η υλοποίηση της άμεσης δημοκρατίας είναι υπόθεση των ίδιων των μελών.
Οι διεθνείς συνεταιριστικές αξίες λειτουργίας του συνεταιρισμού είναι:
·      της αυτοβοήθειας
·      της αυτοευθύνης
·      της δημοκρατίας
·      της ισότητας
·      της δικαιοσύνης
·      της αλληλεγγύης.
και οι ηθικές αξίες της συνεταιριστικής παράδοσης, που οφείλουν να υιοθετούν τα μέλη είναι:
  • της εντιμότητας
  • της ειλικρίνειας
  • της κοινωνικής ευθύνης
  • της μέριμνας για τους άλλους.
Οι διεθνείς συνεταιριστικές αρχές λειτουργίας ενός συνεταιρισμού περιλαμβάνουν:
1. Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή
Ο συνεταιρισμός είναι εθελοντική οργάνωση, ανοικτή σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους και να αποδεχτούν με προθυμία τις ευθύνες των μελών, χωρίς εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.
2. Δημοκρατικός έλεγχος των μελών
Ο συνεταιρισμός είναι δημοκρατική οργάνωση, που ελέγχεται από τα μέλη της, τα οποία συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής και στη λήψη των αποφάσεων τους. Οι άνδρες και οι γυναίκες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αιρετοί αντιπρόσωποι είναι υπόλογοι στα μέλη. Όλα τα μέλη έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα (ένα μέλος, μία ψήφος)
3. Οικονομική συμμετοχή των μελών
Τα μέλη συμμετέχουν δίκαια στο κεφάλαιο του συνεταιρισμού και στον έλεγχό του με δημοκρατικές μεθόδους. Μέρος, τουλάχιστον, αυτού του κεφαλαίου είναι η κοινή περιουσία του συνεταιρισμού. Τα μέλη λαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση για το κεφάλαιο το οποίο καταβάλλουν ως προϋπόθεση της συμμετοχής τους. Τα μέλη διαθέτουν τα πλεονάσματα για σκοπούς, όπως: για ανάπτυξη του συνεταιρισμού (πχ με τη δημιουργία αποθεματικών, μέρος των οποίων τουλάχιστον είναι αδιαίρετο), για την παραχώρηση ωφελημάτων στα μέλη, ανάλογα με τις συναλλαγές που είχαν με τον συνεταιρισμό, για προώθηση άλλων δραστηριοτήτων που εγκρίνονται από τα μέλη.
4. Αυτονομία και ανεξαρτησία
Ο Συνεταιρισμός είναι αυτόνομη, αυτοβοηθούμενη οργάνωση, ελεγχόμενη από τα μέλη του. Η σύναψη συμφωνιών με άλλους φορείς ή η εξασφάλιση κεφαλαίων από εξωτερικές πηγές γίνεται με όρους, οι οποίοι διασφαλίζουν το δημοκρατικό έλεγχο που ασκείται από τα μέλη και συνάδουν με τη αυτονομία και ανεξαρτησία του Συνεταιρισμού.
5. Εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση
Ο Συνεταιρισμός εξασφαλίζει εκπαίδευση και κατάρτιση για τα μέλη, τους αιρετούς αντιπροσώπους και τους εργαζόμενους, έτσι ώστε να μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στην ανάπτυξή του. Ο Συνεταιρισμός ενημερώνει τους πολίτες για τη φύση του συνεργατισμού και τα ωφελήματα που προσφέρει.
6. Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών
Ο Συνεταιρισμός για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των μελών του και για την ενδυνάμωση του συνεταιριστικού κινήματος, συνεργάζεται με άλλους συνεταιρισμούς σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
7. Κοινοτικό ενδιαφέρον
Ο Συνεταιρισμός εργάζεται για την κοινωνική ανάπτυξη σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου και την προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα, εφαρμόζοντας την πολιτική που αποφασίζεται από τα μέλη του.
Το παράδειγμα του συνεταιρισμού “Βίος Coop
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το εγχείρημα του Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Θεσσαλονίκης “Βίος Coop”, που ιδρύθηκε έπειτα από πρωτοβουλία της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία) και συνέχισε με τη συγκρότηση μιας ευρύτερης ομάδας πρωτοβουλίας για το συνεταιρισμό με πρώτο αντικείμενο τη δημιουργία ενός συνεταιριστικού Super Market στη Θεσσαλονίκη [17].
Σκοπός του Συνεταιρισμού είναι η άσκηση δραστηριοτήτων με βάση τις αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας. Ειδικότερα είναι προσανατολισμένος στην προμήθεια τοπικών και εγχώριων, κατά προτίμηση, προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής, προκειμένου να συμβάλλει στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της αντίστοιχης παραγωγής, ταυτόχρονα με την κάλυψη των αναγκών των μελών του και όλων των πολιτών σε αγαθά και υπηρεσίες με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Η συνεργασία με τοπικούς παραγωγούς συμβάλλει επίσης, στη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος από τη μεταφορά των προϊόντων [18].
Οι χαμηλότερες τιμές των προϊόντων αυτών βασίζονται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν οι χονδρέμποροι μεσάζοντες ούτε τα ακριβοπληρωμένα ράφια στη συνεργασία με τις πρωτογενείς παραγωγικές μονάδες. Βασικό σύνθημα είναι η ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος να έρχεται σε λογική τιμή “από το χωράφι στο ράφι”.
Ο συνεταιρισμός λειτουργεί μη κερδοσκοπικά και το όφελος από την κατάργηση των μεσαζόντων μοιράζεται σε τρία μέρη: στους παραγωγούς, στους καταναλωτές και στη λειτουργία και περαιτέρω ανάπτυξη του συνεταιρισμού.
Η δομή και η λειτουργία του Συνεταιρισμού εφαρμόζουν την συνεργατική-συνεταιριστική δημοκρατική αρχή «ένα πρόσωπο-μια ψήφος». Το κάθε μέλος του Συνεταιρισμού έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Γενικές Συνελεύσεις με μία ψήφο ανεξάρτητα από τις συνεταιριστικές μερίδες που κατέχει, καθώς και να εκλέγει και εκλέγεται. Η διοίκηση και ο έλεγχος του Συνεταιρισμού είναι υπόθεση των μελών του. Το Διοικητικό Συμβούλιο και το Εποπτικό Συμβούλιο εκλέγονται και ανακαλούνται από τη Γενική Συνέλευση, η οποία είναι το ανώτατο όργανο του Συνεταιρισμού και αποφασίζει για όλα τα θέματα που τον αφορούν. Τα μέλη και οι εργαζόμενοι εκπαιδεύονται πάνω στις συνεταιριστικές αρχές και τις αξίες της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. [19].
Η συνεχής πτώση των εισοδημάτων σε συνδυασμό με τη συνεχή άνοδο των τιμών βασικών προϊόντων και με την αμφιβολία για την ποιότητά τους όλο και να μεγαλώνει (ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας), καθιστά το εγχείρημα αυτό εξαιρετικά αναγκαίο, επίκαιρο και πρώτης προτεραιότητας.
Επίλογος
Παράλληλα με την ανάδειξη της αναγκαιότητας και σημασίας της δημιουργίας αλληλέγγυων κοινωνικών συνεταιρισμών είναι απαραίτητη και μια διευκρίνιση: «η αξία αυτών των μεγάλων κοινωνικών πειραμάτων δεν μπορεί να υπερεκτιμάται» [13]. Οι συνεταιρισμοί της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο από μόνοι τους. Αποτελούν μια βάση και ένα υπαρκτό πρότυπο, που μπορεί να προβληθεί στο μέλλον, μια «ρωγμή» και όχι ένα «σοβάτισμα» του συστήματος, αλλά χρειάζεται πολιτική για την κοινωνική αλλαγή. Οι αλληλέγγυοι συνεταιρισμοί αποτελούν από τη μια μεριά, μια μορφή άμυνας των εργαζομένων και όλων των πολιτών στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και από την άλλη, ένα σχολείο δημοκρατίας, αυτοδιαχείρισης και συλλογικής διακυβέρνησης, όπου συσσωρεύεται γνώση και εμπειρία στους εργαζόμενους και στους πολίτες, εξαιρετικά σημαντικές για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, δίκαιης και αλληλέγγυας.
Κάθε μέρα που περνάει, αποδεικνύεται ότι όχι μόνον ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, αλλά είναι επίσης, όλο και πιο αναγκαίος.
Βιβλιογραφία
[1] Σαραντάκος Δ., Να θυμηθούμε τι κάναμε τότε, Εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης, 30.8.2011
[2] Τυροβούζης Χ., H αντιστασιακή ιδεολογία. Μια πρώτη συστηματοποίηση, Θέσεις, τ.23-24, 1988
[3] Aisslinger M., Kutz R., Prices and earnings. A comparison of purchasing power around the globe. Edition 2012, UBS, Zurich, Switzerland, 2012
[4] ΠΑΣΕΓΕΣ, Διεύρυνση της "ψαλίδας" τιμών παραγωγού – καταναλωτή για τα βασικά είδη διατροφής, 22.12.2010, http://www.paseges.gr
[5] Τα Νέα, Ακριβότερο κατά 18% το καλάθι της νοικοκυράς παρά την πρωτοφανή οικονομική κρίση, 16.6.2012, http://news.in.gr

[6] RIPESS EUROPE, Η παγκοσμιοποίηση της αλληλεγγύης, Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας - Βαρκελώνη 2011, 3.9.2012, www.dialektika.gr

[7] Νικολάου Κ., Επιστήμη και κρίση: Προσεγγίζοντας την κοινωνικά δίκαιη έξοδο, Διαλεκτικά, 10.12.2011, www.dialektika.gr
[8] Νικολάου Κ., Η κρίση και η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία, Διαλεκτικά, 27.6.2011, www.dialektika.gr

[9] RIPESS, Η Οικονομία που χρειαζόμαστε, Διακήρυξη του κινήματος της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στο Rio+20, 3.9.2012, www.dialektika.gr

[10] Marx K., Κριτική του προγράμματος της Γκότα, Εκδ. Καμπίτση, Αθήνα
[11] Wolff R., Workers self directed enterprises, Lecture, Berlin, 5.11.11
[12] Marx K., Grundrisse – Fondements de la critique de l’ économie politique, Ed. Anthropos, Paris, 1968
[13] Marx K., Inaugural Address of the International Working Men’s Association “The First International”, 1864, Marxists Org.
[14] Marx K., The Capital. A critique of political economy, Ed. Lawrence and Wishart, London, 1954
[15] ΟΗΕ, Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Άρθρο 20, 1948
[16] I.C.A., Συνέδριο της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας, Manchester, UK, 1995
[17] ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο., Δημιουργία Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού στη Θεσσαλονίκη, ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. – Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, 8.2.2012, www.proskalo.net
[18] Νικολάου Κ., Κοινωνικός Καταναλωτικός Συνεταιρισμός στη Θεσσαλονίκη, Τα εν Οίκω εν Δήμω, τ.91, σ.3, 2012
[19] Βιος Coop, Το Καταστατικό του Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Θεσσαλονίκης, www.bioscoop.gr

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Πυρηνική Ενέργεια ; Όχι ευχαριστώ , ήταν η απάντηση .



Πυρηνική Ενέργεια ;
Όχι ευχαριστώ , ήταν η απάντηση .
Στο κέντρο δεσπόζει ο ήλιος σαν αντιπρόταση , η ηλιακή ενέργεια.
Που ευτυχώς σκεφτόμασταν οι αφελείς έχουμε μπόλικη από δαύτην στην Ελλάδα.
Είναι λύση η ηλιακή ενέργεια φιλικότερη ( ;)  προς το περιβάλλον και κατεπέκταση και προς τον άνθρωπο και προς την οικονομία.  Στην περίοδο της κρίσης βλέπουμε ότι αυτή η ενέργεια μας κοστολογείται ακριβά και γιατί να μην πούμε ληστρικά . Με συμβάσεις  άδικες , με απόδοση κέρδους στους μεγάλους παραγωγούς ( ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο) με καταβύθιση της ΔΕΗ (;) χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα αλληλέγγυα πολιτική προς την κοινωνία , θαρρείς   και φταίει μονομερός η κοινωνία. Προφανέστατα πάντως δεν φταίει το περιβάλλον ( που θα μπορούσε να μας δώσει και σε ατομικό επίπεδο ενέργεια ηλιακή, αιολική και άλλες) . Όταν τον ήλιο και τον αέρα τα κάνεις μέσο πλουτισμού σου εις βάρος της κοινωνίας τότε , αυτό δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα.
Άλλο ατομική ενέργεια άλλο πυρηνική κι αλλο κοινωνική ενέργεια.

Χάρης Κουρουζίδης 

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Το πραγματικό αυγό του φιδιού ή μία θεαματική του αναπαράσταση;


Γράφει ο Γιάννης Τσιρώνης 


Αυτές οι εκλογές με στενοχώρησαν αφάνταστα αλλά, με μία πιο ψύχραιμη ματιά, μου αρέσουν όλο και περισσότερο. Το θέαμα και το ψέμα, που κυριαρχούσαν σε άλλες αναμετρήσεις, αυτή την φορά έφαγαν ένα χοντρό χαστούκι.
Μπορεί  για μια ακόμα φορά να μην έγινε ουσιαστικός διάλογος για λύσεις, αλλά τουλάχιστον έπεσαν οι μάσκες. Και η πιο μεγάλη μάσκα έκρυβε τον ναζισμό.
Πόσο όμορφα κρύβαμε τόσα χρόνια τα μαύρα πρόβατα! Με πόσο περίτεχνο τρόπο έχουμε καλλιεργήσει τον μύθο, ότι ο νεοναζισμός είναι κάτι ξένο με την Ελλάδα. Έναν μύθο που αποδεικνύει ότι η βασική ρίζα της ναζιστικής ιδεολογίας, το στερεότυπο της Αρείας φυλής, δεν είναι δυστυχώς καθόλου ξένο στην κοινωνία μας.  Φουσκώσαμε τα μυαλά μας με δεκάδες ψέματα, ένα από τα οποία είναι, ότι οι Έλληνες είμαστε τόσο ανώτεροι, που είμαστε απρόσβλητοι από το μικρόβιο του ναζισμού.
Σε αυτές τις εκλογές όμως οι μάσκες έπεσαν. Μόλις οι «μεγάλες δημοκρατικές παρατάξεις» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν τάισαν επαρκώς την πελατεία τους, αποδείχθηκαν ασήμαντες και ανεπαρκείς. Και αποδείχθηκε ότι στην πολυσυλλεκτικότητα τους, στέγαζαν και ορισμένα όχι και τόσο «καλά» παιδιά!
Πόσο βαθιές ρίζες έχει ο ναζισμός στην Ελλάδα;
Δυστυχώς η πρόσφατη ιστορία μας δεν κοσμείται μόνο από τον ένδοξο αντιφασιστικό αγώνα. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΟΧΙ (allors cest la guerre, για την ακρίβεια) το είπε μεν ο ελληνικός λαός στα βουνά τις Αλβανίας, αλλά διατυπώθηκε διά του στόματος του δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος ουδέποτε έκρυψε τα φιλογερμανικά του αισθήματα. Ήταν τόσο προσκολλημένος ο Μεταξάς στην ευμενή ουδετερότητα  υπέρ του Άξονα, που «αγνόησε» την πρώτη πράξη πολέμου: τον τορπιλισμό της Έλλης. Και εάν ο Μουσολίνι δεν ήταν ανόητα φιλόδοξος, πιθανότατα η Ελλάδα να είχε παραμείνει ουδέτερη, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Ας μην σταθούμε όμως στο ποιος είπε το ΟΧΙ και πόσο κοντά στους συμμάχους ήταν η Ελλάδα, πριν δεχθεί το τελεσίγραφο. Όλα αυτά είναι υποθέσεις και αναγνώσεις της ιστορίας. Εκείνο όμως που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι η Ελλάδα είχε μία ναζιστική δικτατορία!
Η ΕΟΝ χαιρετά ναζιστικά
 Και μία δικτατορία μπορεί να μην στηρίζεται στην πλειοψηφία του λαού, σίγουρα όμως έχει κοινωνικά ερείσματα! Πού είναι σήμερα τα παιδιά της ΕΟΝ; Πόσοι άνθρωποι τραγουδούσαν οικειοθελώς το «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα»;
Ας αναρωτηθούμε επίσης για το ποιοι Έλληνες συγκρότησαν την Χ. Πολλοί, που δεν κρύβουν τα βασιλικά και εθνικιστικά τους φρονήματα, την θεωρούν αντιστασιακή οργάνωση. Οι αντίπαλοι της κατηγορούν τους Χίτες ως συνεργάτες των Γερμανών. Γεγονός όμως είναι ότι η Χ υπήρξε και δεν ήταν καθόλου ολιγάριθμη!
Δεν θα σταθώ στην περίοδο του εμφυλίου, όταν η στράτευση στην μία ή την άλλη πλευρά για πολλούς ήταν εντελώς τυχαία.
Μεταπολεμικά όμως, κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου οι φιλοναζί χρησιμοποιήθηκαν από την CIA για την καταπολέμηση της Σοβιετικής απειλής. Το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα υπήρξε η Απριλιανή δικτατορία. Και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την μεταδικτατορική υποκρισία, που μας κυνηγάει μέχρι σήμερα! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να μην διαιωνίσει τον εθνικό διχασμό προβαίνει σε δύο ιστορικές ενέργειες: Νομιμοποιεί το ΚΚΕ, και ορίζει το αδίκημα της χούντας ως «στιγμιαίο». Με την πρώτη ενέργεια, γλυτώνει χιλιάδες ανθρώπους, από διωγμούς δεκαετιών. Με την δεύτερη, οι επίσης χιλιάδες πολίτες που στήριξαν την δικτατορία και συμμετείχαν ενεργά στην εξουσία για 7 χρόνια, επιστρέφουν άσπιλοι στην κοινωνία.
Μετά την προδοσία της Κύπρου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η ακροδεξιά πολιτική έκφραση. Επί δεκαετίες παρίστανε τον θεματοφύλακα την ελευθερίας του έθνους. Το 1974 αποδεικνύεται ότι απλά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα τον Αμερικανών. Το γεγονός, όμως ότι οι νοσταλγοί της χούντας και της Χ, απέφευγαν πια να εκφράζονται δημόσια, δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν, ή ότι οι κοινωνικές αιτίες που γεννούν τον φασισμό έπαψαν να υφίστανται.
Οι κοινωνικές ρίζες του ναζισμού
Στο 7ο συνέδριο της Γ’ Διεθνούς το 1935 ο Δημητρόφ ορίζει τον φασισμό, ως «την πιο ανοιχτή δικτατορία των πιο αντιδραστικών και ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφάλαιου».
Λίγα χρόνια πριν, ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Γερμανία οι φασίστες θεωρήθηκαν πραγματική απειλή. Η πραγματική απειλή ήταν το κεφάλαιο και οι εσωτερικές του συγκρούσεις ήταν απλά αποτέλεσμα των αντιφάσεων του καπιταλισμού.
Όλες αυτές οι αναλύσεις, αποδεικνύουν πόσο πίσω από τα γεγονότα ήταν η ανάλυση της Αριστεράς: Ένα είναι το κόμμα, που μπορεί να εκφράσει τους εργάτες και γενικότερα τους φτωχούς και κατατρεγμένους! Το κομμουνιστικό κόμμα. Επομένως κάθε άλλη πολιτική έκφραση είναι είτε συνομωσία του κεφάλαιου για να αποπροσανατολίσει τους προλετάριους, είτε παραφυάδα, απόρροια των αντιφάσεων του καπιταλισμού.
Ωστόσο ο φασισμός είχε και έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες:
  • Η εθνικιστική ιδεολογία
Ο φασισμός ολοκληρώνει ολόκληρη την εθνικιστική ιδεολογία, που αναπτύχθηκε από τον 17ο αιώνα και μετέτρεψε τους ανθρώπους, από άβουλους υπηκόους ενός βαρώνου, σε πολίτες ενός έθνους. Η αμερικανική και η γαλλική επανάσταση, στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την ιδεολογία. Το ίδιο και η ελληνική, χάρη στην οποία υπάρχουμε ως ανεξάρτητο κράτος. Στην αντίπερα όχθη, ο κεμαλισμός γκρεμίζει την παρηκμασμένη οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά ρίχνει τους λαούς της Mικράς Ασίας σε μία δίνη απίστευτων σφαγών και εθνοκαθάρσεων. Οι μέχρι τον 17ο αιώνα εξουσίες σπανιότατα έθεταν φυλετικές προϋποθέσεις: Οι υπήκοοι χωρίζονταν σε πειθήνιους και απείθαρχους και η βία προορίζονταν μόνο για τους τελευταίους. Ο ρατσισμός προϋπήρχε του εθνικισμού, αλλά αφορούσε κυρίως τους μαύρους. Με την άνοδο του εθνικισμού αποκτά εθνολογικά κριτήρια.
  • Οι ταξικές ρίζες του φασισμού
Ο φασισμός είναι ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο έχει πέρα από τον εθνικισμό αντικαπιταλιστικές ρίζες: Ο αντισημιτισμός δεν ήταν προνόμιο των Ναζί. Οι Εβραίοι επειδή στο βάθος των αιώνων είχαν υποστεί συχνές διώξεις, σπάνια απέκτησαν γη. Έγιναν έμποροί, γιατροί ή τεχνίτες και η περιουσία τους ήταν πάντα σε κινητές αξίες. Με την ραγδαία ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος, αρκετοί βασιλιάδες στον ύστερο μεσαίωνα είναι ήδη υπερχρεωμένοι σε εβραίουςτραπεζίτες. Η Ισαβέλλα της Ισπανίας ξεκίνησε τις άγριες διώξεις των Εβραίων για να αποφύγει τα τεράστια χρέη της βασιλείας της. Η ιερά εξέταση έστειλε χιλιάδες Εβραίους στην πυρά, για να γλυτώσει η βασίλισσα τα χρέη της! Η υπόθεση Ντέιφους εκτυλίσσεται σε ένα ανάλογο σκηνικό, οικονομικής κρίσης στην Γαλλία και αναζήτησης εύκολων εχθρών και ενόχων.  Το μίσος λοιπόν των ναζί ενάντια στους Εβραίους έχει συγκεκριμένο ταξικό υπόβαθρο. Ηγερμανική κοινωνία υπέστη εξαιρετικά επώδυνες επιπτώσεις μετά το κραχ του 29. Ήταν ένας περήφανος λαός, που ηττήθηκε στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και έβλεπε τους εβραίους τραπεζίτες να κερδοσκοπούν σε βάρος του, ενώ η πείνα και η ανεργία είχε εξαθλιώσει την μεσαία τάξη. Όταν κάηκαν 3 συμπολίτες μας στην Μαρφίν, ακούσαμε από πολλούς συμπολίτες μας, που θεωρούν την λέξη «φασίστας» βρισιά, να λένε: «Αν είχαν απεργήσει δεν θα είχαν καεί». Η ίδια η πράξη του εμπρησμού θεωρήθηκε από πολλούς απόλυτα λογική και δικαιολογημένη. Μα αντίστοιχες πράξεις βίας ήταν και οι εμπρησμοί των ναζί πριν ο Χίτλερ εκλεγεί καγκελάριος. Δεν τρομοκρατουσαν οι ναζί φτωχούς προλετάριους, όπως ισχυρίζεται ο
Ήρεμη κουβέντα μετά την νύχτα των κρυστάλλων
enet.gr εμπρησμοί στην Αθήνα
Δημητρόφ. Τρομοκρατούσαν αστούς! 
 Και όσοι αριστεροί με άθλια θυμοσοφία βλέπουν τα μπάχαλα να καίνε την περιουσία συμπολιτών μας, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους Γερμανούς του μεσοπολέμου, που θεωρούσαν την πολιτική βία των ναζί φυσική απόρροια της διαφθοράς και παράπλευρη συνέπεια δικαιολογημένης αγανάκτησης.
  •  Ο υπεράνθρωπος
Ο φασισμός έχει μία λατρεία στην ιεραρχία και στην ανθρώπινη τελείωση. Η μυθολογία όμως του ήρωα, που ξεπερνάει τον εαυτό του και φτάνει να γίνει ημίθεος, δεν πηγάζει από καμία συνωμοσία μεγαλοαστών. Είναι βαθειά ριζωμένη σε όλα τα ιεραρχικά συστήματα, από την εποχή των Φαραώ. Κάνουμε πως απορούμε με την αφέλεια των βαρβάρων, που θεωρούσαν τους ηγέτες τους «Θεούς». Μέχρι πρόσφατα όμως η ελληνική κοινωνία άλλαζε σωτήρες σαν τα πουκάμισα και παραληρούσε ανεμίζοντας σημαιάκια κάτω από το μπαλκόνι του Καραμανλή, του Αντρέα, του Σημίτη, του ανηψιού Καραμανλή, και του …Τρίτου του μακρύτερου. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να λοιδωρούν τους νεοναζί, που αναφωνούν «εγέρθουτου» , όσοι ξεροστάλιαζαν στην ορθοστασία για να ακούσουν τις αερολογίες κάποιου εθνάρχη. Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν το αβγό του φιδιού σε όλες αυτές τις συμπεριφορές και ας πάψουμε να υποκρινόμαστε, ότι ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του φύτρωσαν από το πουθενά και δεν έχουμε καμία σχέση μαζί τους.
  • Η έλλειψη κοινωνικής συνοχής
Η αναζήτηση ενός σωτήρα πηγάζει από ένα ακόμα σημαντικό αίτιο: Την έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Στην γερμανική και η ιταλική κοινωνία του μεσοπολέμου, οι μικροί αγρότες είχαν καταστραφεί. Οι περισσότεροι ήταν ακτήμονες ή δεν μπορούσαν να επιβιώσουν από την γη τους. Ξενιτεμένοι σε πόλεις, είχαν χάσει την επαφή με τον γείτονα τους. Φυσικά απόρροια αυτής την αποξένωσης, ήταν η αναζήτηση ενός σταθερού σημείου. Αυτό ήταν ο Fuhrer, ο Αρχηγός! Και η κοινωνικοποίηση αποκαταστάθηκε στις ομάδες δράσης. Μας θυμίζει τίποτα αυτό; Πόσοι από εμάς λύνουμε τα προβλήματα μας σε αλληλεγγύη με τον γείτονα μας και πόσοι προσπαθούσαμε να βολευτούμε σε απ’ ευθείας συνδιαλλαγή με κάποιον Πάγκαλο;
Συμπεράσματα
Ο Φασισμός δεν γεννήθηκε από το πουθενά, ούτε ήταν μία συνομωσία των καπιταλιστών. Ο εθνικισμός, η πολιτική βία, ο λαϊκισμός, η έλλειψη κοινωνικής συνοχής και η επινόηση εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, δεν είναι καθόλου σπάνια στην σημερινή ελληνική κοινωνία.
Η προσπάθεια να υψώσουμε ένα τείχος ανάμεσα στους δημοκράτες και τους Χρυσαυγίτες είναι ένα δώρο στην ιδεολογία του ναζισμού. Τα τείχη τον εκτρέφουν. Οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες  επιδιώκουν μία κοινωνία με τείχη! Όσοι θεωρούν την Χρυσή Αυγή ένα είδος αντικοινωνικής λέπρας και προσπαθούν να την γκετοποιήσουν θα εκπλαγούν άσχημα όταν διαπιστώσουν πόσοι φίλοι, γείτονες και συγγενείς, θα βρεθούν στην μαύρη μεριά του τείχους!
Στις δικές μου αρχές δεν χωράνε τείχη! Έκλαψα το ίδιο όταν έμεινε ένα παιδί ορφανό στην Γάζα ή στους δίδυμους πύργους. Έκλαψα το ίδιο όταν σκοτώθηκε ο Ζητάς από τους ληστές ή ο μαύρος μετανάστης από τους ναζί. Μπορεί να μην συμπαθώ την επιλογή ενός νέου να γίνει μπάτσος, αλλά ο πρόωρος χαμός του, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πρόωρο χαμό ενός εργάτη!
Όταν δικαιολογώ την βία ενάντια σε εχθρούς, εκτρέφω άθελα μου τον ναζισμό.
Όταν αντί να χωρίζω τις πράξεις σε καλές ή κακές, χωρίζωτους συμπολίτες μου σε εχθρούς και φίλους εκτρέφω τον ναζισμό.
Όταν δεν λυπάμαι που κάψανε το μαγαζί του «πετυχημένο» γείτονα μου, που έχει το θράσος να αγοράζει ακριβό αμάξι ενώ εγώ είμαι άνεργος, εκτρέφω τον ναζισμό.
Όταν και ο γείτονας μου δεν λυπάται που είμαι άνεργος και εύκολα υποθέτει ότι η κρίση είναι ευκαιρία για τους «ικανούς» και τιμωρία για τους «ανίκανους» και εκείνος εκτρέφει τον φασισμό!
Οι Γερμανοί που ανέχθηκαν την κάθαρση του Χίτλερ, δεν ήταν τέρατα με κέρατα και χαυλιόδοντες. Ήταν απλοί άνθρωποι σαν εμάς, που έβλεπαν το εισόδημα τους να χάνεται, έβλεπαν τις αξίες τους να καταρρέουν και έναν εξωτερικό και εσωτερικό «εχθρό» να κερδοσκοπεί σε βάρος της οικογένειας τους. Ο Χίτλερ ήταν ο αδιάφθορος ισχυρός ηγέτης, που τους εγγυήθηκε την αξιοπρέπεια τους. Εκείνο που δεν τους είπε, ήταν το τίμημα. Οι αξίες του φασισμού είναι διάχυτες στην κοινωνία και για αυτό είναι ακραία επικίνδυνες.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να κηρύξουμε πόλεμο στον Μιχαλολιάκο. Ας πολεμήσουμε για κοινωνική συνοχή, για ουσιαστική καλημέρα με τον γείτονα μας. Αν καθαρίσουμε την καθημερινότητα μας από τα αυγουλάκια του φιδιού, η θεαματική τους αναπαράσταση θα περιοριστεί σε μία αποκρουστική αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ OIKONOMIA

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ OIKONOMIA
Το κυρίαρχο αναπτυξιακό πρότυπο
  • Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση που ζούμε σήμερα είναι η δεύτερη φάση της διεθνούς συστημικής (καπιταλιστικής) κρίσης που από χρηματοπιστωτική εξελίχθηκε σε κρίση δημοσίων ελλειμμάτων και χρέους
  • Τα κράτη αρχικά διέσωσαν τις τράπεζες από τη χρεοκοπία μεταφέροντας το κόστος στους κρατικούς προϋπολογισμούς και τώρα είναι υποχρεωμένα να δανείζονται με υπέρογκα και μη βιώσιμα επιτόκια
  • Παρά τη χρεοκοπία στην πράξη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, το ίδιο θεωρητικό, ιδεολογικό και πολιτικό μοντέλο συνεχίζει να κυριαρχεί
  • Οι κύριοι εκπρόσωποι του νεοφιλελεύθερου μοντέλου βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά στους παγκόσμιους οργανισμούς και τις κυβερνήσεις, σηματοδοτώντας την επικυριαρχία των οικονομικών προτεραιοτήτων και συμφερόντων επί της πολιτικής και των πολιτικών
  • Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της υπερκατανάλωσης μέσω της πιστωτικής επέκτασης, της υπερεκμετάλλευσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων είναι ασύμβατο με την οικολογική ισορροπία και τη βιωσιμότητα.
  • Η εφαρμογή του ανωτέρω προτύπου στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα την αποδιάρθρωση τους ήδη ασθενούς βιομηχανικού τομέα, την υποβάθμιση της γεωργίας και την ανάδειξη ως κύριου αναπτυξιακού τομέα του μαζικού τουρισμού σε συνδυασμό με τις κατασκευές και την εμπορική εκμετάλλευση της γης
Εναλλακτικό πρότυπο οικονομίας
  •     Πράσινη πολιτική για ένα εναλλακτικό πρότυπο οικονομίας και κοινωνίας με σκοπούς τη βιώσιμη ευημερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, την αξιοπρεπή διαβίωση και την προσωπική-συλλογική εξέλιξη για όλους, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, την αποκέντρωση στην κατεύθυνση της τοπικοποίησης της οικονομίας και της μέγιστης δυνατής αυτάρκειας.

  •     Ριζικές αλλαγές στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της οικονομικής πολιτικής με στόχο, στο μέτρο του δυνατού, να διαμορφώσουμε οικονομικά και ενεργειακά αυτοδύναμες περιφέρειες στη βάση οικολογικών ενοτήτων.

  •     Υποβολή Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Απολογισμού και Προγραμματισμού

  •     Υιοθέτηση δεικτών βιωσιμότητας.

Ευρωπαϊκές πολιτικές βιώσιμης ευημερίας
  • Η κρίση του ελληνικού προτύπου ανάπτυξης δεν είναι μόνο ελληνική ιδιαιτερότητα αλλά αποτελεί αντανάκλαση της κρίσης συνολικά του κυρίαρχου αναπτυξιακού προτύπου που αγνοεί την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα

  • Προτείνουμε ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας που περιλαμβάνει προτάσεις για τη φορολογική σύγκλιση, φιλόδοξο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ενσωμάτωση κοινωνικών και περιβαλλοντικών δεικτών και συνολικό πανευρωπαϊκό σχέδιο δράσης


Πράσινη στροφή στην οικονομία
  • Mε μαζικές ιδιωτικές, κοινωνικές και δημόσιες επενδύσεις σε τομείς, όπως η απεξάρτηση από το πετρέλαιο και η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου και των συνδυασμένων μεταφορών

  • Πράσινες θέσεις εργασίας ( εργασία που σχετίζεται με Δημόσια και Ιδιωτικά έργα που χρησιμοποιούν  συστήματα που προστατευουν το περιβαλλον και  αρα την ζωή μας και το μελλον των παιδιων μας .

  • Πράσινη «εκτροπή» πόρων από τα προγράμματα ενίσχυσης των τραπεζικών κεφαλαίων.


Βιώσιμη οικονομία
  • Ενδυνάμωση και στήριξη της ολοκληρωμένης, βιώσιμης ανάπτυξης των οικισμών της υπαίθρου και ουσιαστική αποκέντρωση

  • Ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

  • Διαβάθμιση του ποσοστού ενίσχυσης προς κάθε επιχείρηση με βασικό κριτήριο την περιβαλλοντική επίδοση



Φορολογικό σύστημα
  • Έλεγχος των γκρίζων περιουσιών, αυστηρό και ουσιαστικό πόθεν έσχες και εφαρμογή περιουσιολογίου

  • Απλοποίηση και εξορθολογισμός φορολογικού συστήματος με σκοπό τη μείωση των περιθωρίων εκβιασμών, διαφθοράς και εν τέλει ενίσχυσης της φοροδιαφυγής

  • Ανασχεδίαση και μείωση του ΦΠΑ για την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών αλλά και την ενίσχυση προϊόντων και υπηρεσιών φιλικών στο περιβάλλον, με υψηλή συνεισφορά εργασίας και μεγάλη ελληνική προστιθέμενη αξία

  • Μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο μισό. Το ισχύον 20% για τις ομόρρυθμες εταιρείες να γίνει 10%

  • Φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων που μοιράζονται κέρδη με τους εργαζόμενούς τους

  • Φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών των ΑΕ (μερίσματα Κ.Λ.) ως εισόδημα φυσικών προσώπων

  • Φορολόγηση των βραχυπρόθεσμων κερδοσκοπικών αγοραπωλησιών μετοχών με πολλαπλάσιο συντελεστή από τον ισχύοντα

  • Μηδενισμό του φόρου μεταβίβασης για πρώτη κατοικία και σε μέγεθος ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας.

  • Κλιμακωτή αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα αυτοκίνητα μεγάλης κατανάλωσης καύσιμου και στα σκάφη αναψυχής.

  • Αύξηση στο φόρο μεταβίβασης μετοχών Ανωνύμων Εταιρειών.

  • Αύξηση στο Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας με προοδευτικό τρόπο και όχι κατάργησή του, κάνοντας, όμως, διάκριση μεταξύ των διαφορετικών χρήσεων γης (γεωργική γη, οικόπεδα, γη σε φυσικές περιοχές)

  • Αύξηση του μέγιστου συντελεστή του φόρου κληρονομιάς για πολύ μεγάλες κληρονομιές ή γονικές παροχές και εξάρτησή του από την περιουσία του κληρονόμου

  • Θέσπιση ανταποδοτικών ειδικών φόρων κατανάλωσης στα ορυκτά καύσιμα με τα έσοδα να πηγαίνουν αποκλειστικά σε ενισχύσεις ανανεώσιμων πηγών, εξοικονόμησης, σιδηροδρόμου, μέσων μαζικής μεταφοράς αλλά και στη βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και των φυσικών περιοχών

  • Φορολόγηση της Εκκλησίας και των θρησκευτικών νομικών προσώπων με τους ίδιους όρους που ισχύουν για τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς

Απασχόληση – ανεργία
  • Στηρίζουμε τον κόσμο της εργασίας- Θεωρούμε την εργασία δικαίωμα και θέτουμε τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη απορρίπτωντας κατηγορηματικά την υποταγή της ζωής     στην παραγωγή και την εργασία.
  • Απορρίπτουμε τόσο την υποχρεωτική προσαρμογή των εργαζόμενων στις ανάγκες των επιχειρήσεων όσο και την ανελαστική προσκόλληση στα παραδοσιακά πρότυπα απασχόλησης.
  • Στηρίζουμε τις μορφές ευελιξίας που ασκούνται με απόλυτη ατομική επιλογή με «μηδενική ανοχή» έναντι κάθε αυθαιρεσίας εντός και εκτός εργασιακών χώρων.
  • Στηρίζουμε     την απασχόληση και την ενδυνάμωση της     μισθωτής εργασίας σε πράσινους και βιώσιμους τομείς.
  • Είμαστε αντίθετοι στην εκχώρηση αντικειμένων    δημόσιου  συμφέροντος σε ιδιωτικές     εταιρείες.
  • Διεκδικούμε     ελάχιστο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους πολίτες, πράσινη απασχόληση, κίνητρα για διευκόλυνση της επιστροφής στην ύπαιθρο, πράσινη φορολογική μεταρρύθμιση, ενίσχυση της μικρής κοινωνικής επιχειρηματικότητας και προστασία και κατοχύρωση δικαιωμάτων όσων αντιμετωπίζουν ειδικότερα προβλήματα στην αναζήτηση απασχόλησης.
  • Προάσπιση     της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως ελάχιστο κατώτατο όριο διασφάλισης από την φτώχεια, καθώς και την διατήρηση της υπερίσχυσης των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. έναντι των επιχειρησιακών ή και των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας
  • Σταδιακή μείωση των ωρών εργασίας πλήρους απασχόλησης, με παράλληλη αύξηση των ελάχιστων ωρών μερικής απασχόλησης.
  • Θέσπιση της δυνατότητας ισομερούς μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων σε επιχειρήσεις με αποδεδειγμένο πρόβλημα βιωσιμότητας, μόνο υπό την προϋπόθεση της παραχώρησης (ως αντιστάθμισμα) στους εργαζόμενους του δικαιώματος για εύλογη συμμετοχή     σε πιθανά κέρδη της επιχείρησης στο μέλλον, όταν και εφόσον βελτιωθούν οι     οικονομικές συνθήκες.
  • Πραγματικό     άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κατάργηση     κατώτατων ορίων αμοιβών για τους ελεύθερους επαγγελματίες και εισφορών «υπέρ τρίτων».
  • Κατά προτεραιότητα επιδότηση νέων θέσεων εργασίας σε επιχειρήσεις με δραστηριότητες, που -κατά τεκμήριο- θα διασφαλίζουν την κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική     βιωσιμότητα.
  • Αξιολόγηση     των υπηρεσιών δημοσίου μετά από μία διεξοδική και πολυμερή διαβούλευση, την οποία όμως θα πρέπει να συντονίσει ένας επιστημονικός φορέας δημοσίου χαρακτήρα και αντίστοιχη  αναμόρφωση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
  • Καθιέρωση της στοχευμένης παροχής εργασίας και τεχνογνωσίας από δημόσιους υπαλλήλους προς νέες κοινωνικές, συνεταιριστικές ή και ιδιωτικές επιχειρήσεις, που     τεκμηριωμένα θα συμβάλλουν στη στροφή     προς την πραγματική, βιώσιμη οικονομία,     ως αντιπρόταση στην εργασιακή εφεδρεία και στις απολύσεις.
  • Θέσπιση της εθελοντικής μείωσης των ωρών εργασίας (με παράλληλη μείωση αποδοχών) για τους δημοσίους υπαλλήλους που     επιθυμούν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην οικογένεια τους, ή να δραστηριοποιηθούν και σε άλλες οικονομικές ή κοινωνικές πρωτοβουλίες.
  • Καθιέρωση της τηλεργασίας στο δημόσιο, με αυστηρό     όμως αντικειμενικό σύστημα ανάθεσης     εργασιών με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, με σκοπό τη μείωση των λειτουργικών     εξόδων και τον περιορισμό των καθημερινών μαζικών μετακινήσεων.
  • Κάλυψη των κενών προσωπικού με μετατάξεις υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ και όχι με νέες προσλήψεις, οι οποίες είναι σχεδόν     απαγορευτικές όσο είμαστε στον μηχανισμό στήριξης.
  • Προώθηση του θεσμού του κρατικού υπαλλήλου και της κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, με αυστηρά όμως κριτήρια προστασίας της οικογενειακής ζωής και της εντοπιότητας.
  • Συγχώνευση υπηρεσιών με επικαλυπτόμενες ή αντιφατικές μεταξύ τους αρμοδιότητες.
  • Βασικό ζητούμενο για την καταπολέμηση της διαφθοράς είναι η απλοποίηση, σαφήνεια, συνεκτικότητα (χωρίς διφορούμενες – αλληλοαναιρούμενες διατάξεις) και όσο γίνεται σταθερότητα     στο χρόνο της νομοθεσίας.


Βιώσιμη παραγωγή & κατανάλωση
  • Η χώρα μας ως πόλος έλξης πράσινων τεχνολογιών και πράσινων επενδύσεων.
  • Κριτική στάση έναντι της κατανάλωσης και υιοθέτηση υπεύθυνης, οικολογικά και κοινωνικά, καταναλωτικής συμπεριφοράς και εξασφάλιση της πρόσβασης του πολίτη στην πληροφορία.
  • Το Δημόσιο να υιοθετήσει σύστημα προμηθειών     που θα εξασφαλίζει σταδιακά ως το 2020, το 50% των προϊόντων και υπηρεσιών που χρησιμοποιεί να είναι πράσινες.
  • Συγκρότηση     καταναλωτικού κινήματος ελεύθερου από νομοθετικούς περιορισμούς και ανεξάρτητου από τις οικονομικές επιλογές του νεοφιλελευθερισμού.
  • Ενθάρρυνση και υποστήριξη της κοινωνικής οικονομίας με διαμόρφωση κατάλληλου νομικού πλαισίου, ανάπτυξη κατάλληλων χρηματοδοτικών εργαλείων και ενίσχυση απασχόλησης στον συγκεκριμένο τομέα.
  • Ενδυνάμωση των μικτών δικτύων καταναλωτικών και παραγωγικών συνεταιρισμών, των ανταλλακτικών δικτύων, των οργανώσεων αλληλεγγύης, των ηθικών τραπεζών και των τραπεζών ανταλλαγής χρόνου εργασίας.
  • Κατοχύρωση θεσμικά και ασφαλιστικά της εθελοντικής     εργασίας.
  • Διάθεση κοινοτικών και εθνικών πόρων που προορίζονται για την κοινωνία των πολιτών στην πραγματική κοινωνική οικονομία









Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Τελικά δεν τα καταφέραμε, για μια ακόμη φορά πλησιάσαμε στην πηγή αλλά πάλι μείναμε διψασμένοι, για 4.000 ψήφους περίπου στην επικράτεια .
 
  
Μια πρώτη εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματοςστην Κεντρική Μακεδονία :

Στις Σέρρες αυξήσαμε το ποσοστό μας κατά 1,04% (2,52% από 1,47 το 2009),
Στην Πέλλα επίσης κατά 1,04% (1,98 από 1,10)
Στο Κιλκίς κατά 0,95% (2,20 από 1,25)
Στην Ημαθία κατά 0,75% (2,12 από 1,37)
Στην Πιερία κατά 0,65% (1,98 από 1,33)
Στην Χαλκιδική κατά  0,26% (2,17 από 1,91)
Στην Β Θεσσαλονίκης κατά 0,23% (2,61 από 2,38)
Και μόνο στην Α’ Θεσσαλονίκης μειώσαμε τα ποσοστά μας κατά -0,20% (3,25% από 3,45% το 2009).

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Μήνυμα συμπαράστασης

Την συμπαράσταση τους δείχνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι στην Απεργία που κάνουν για δεύτερη μέρα οι εργαζόμενοι των καταστημάτων παιχνιδιών " ΚΟΥΚΟΥ" στην Μακεδονία .
Οι εργαζόμενοι εφτασαν σε αυτό το σημείο γιατί τους ανακοινώθηκε η μείωση των ωρών εργασίας κατα το ήμυσι με αντίστοιχη μείωση των μισθών τους ενώ ταυτόχρονα είναι απλήρωτοι 
και η επιχειρηση οδευει προς τη πτωχευσηΑπό πέρυσι η αλυσίδα έχει προχωρήσει τόσο σε απολύσεις σε μεγάλο αριθμό εργαζομένων του όσο και στο κλείσιμο καταστημάτων.Απο τα 42 καταστημα εχουν μεινει 15!
Αυτή τι στιγμή οι εργαζόμενοι στη Βέροια βρίσκονται στο κατάστημα " ΚΟυΚου" και ενημερώνουν τους πελάτες για το δίκαιο των αιτημάτων τους. Η επιχείριση έχει υπαχθεί στο Άρθρο 99.
 Η φωτογραφία είναι από το blog: http://the-true-here.blogspot.com

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ

 Σε πρώτο πλάνο οΥποψήφιος βουλευτής  Χαλαγιάννης Ιωάννης δοκιμάζοντας τα βιολογικά μεζεδάκια . Στο βάθος ο Υποψήφιος βουλευτής Αγγέλογλου Ιωάννης αγγαλιά με την γατα του.
 Το τραπεζάκι μας
 Η Χαρά των Οικολόγων Πράσινων μοιράζει προεκλογικά φυλλάδια.

 Οι φίλοι προσέρχονται , το κρασάκι ρέει , η κουβέντα ξεκινάει . Στον βιντεοπροβολέα τα μηνύματα και οι θέσεις των Οικολόγων Πράσινων  στο τέλος αντικαταστούνται απο ταινίες περιβαλλοντικού περιεχομένου και ντοκυμαντέρ που αφορούν την οικονομική κρίση και το ΔΝΤ.



Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Γνωριμία με τους Υποψήφιους Βουλευτές των Οικολόγων Πράσινων στην Ημαθία

Σας καλούμε να γνωρίσετε τους υποψήφιους των Οικολόγων Πράσινων στην Ημαθία, την Πέμπτη 3 Μαϊου 2012 στις 8.30 το βράδυ στο εκλογικό τους στέκι στην Οδό Μητροπόλεως 9 , στη Βέροια - βιβλιοπωλείο Συν(+) Είδηση. Να ακούσετε τις θέσεις μας , αλλά και όμορφη μουσική . Να πιείτε κρασάκι και να κουβεντιάσουμε.
Μπορείτε να φέρετε τα δικά σας οικολογικά προϊόντα και να τα γνωρίσουμε.

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Ι. Κοντούλη στη ΝΕΤ: Δεν αρκεί να λέμε «όχι» για να βγούμε από το μνημόνιο


Να σταματήσει να αντιμετωπίζεται το έλλειμμα ως υπόθεση εξόδων, δεν μπορούμε να γίνουμε έτσι ανταγωνιστικοί, τόνισε μιλώντας στη ΝΕΤ η υποψήφια των Οικολόγων Πράσινων στη Β' Αθηνών και επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος, Ιωάννα Κοντούλη. Η κα. Κοντούλη επισήμανε ότι δεν μπορεί να ψηφίζει κανείς σε εκβιαστικό καθεστώς, ότι θα πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και καλά πληροφορημένοι, και υπενθύμισε ότι εξαρχής οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαν τοποθετηθεί κατά των καταστρεπτικών και αδιέξοδων μνημονίων.

Περικοπές μόνο από σπατάλες

Αιτία των προβλημάτων είναι ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε και πώς καταναλώνουμε, είπε η κα Κοντούλη, τονίζοντας ότι για να βγούμε από το μνημόνιο δεν αρκεί να λέμε «όχι», αλλά να υπάρχουν προτάσεις διεξόδου.
Η κα Κοντούλη αναφέρθηκε και στις τέσσερις προτάσεις – πυλώνες για την αντιμετώπιση της λαίλαπας του μνημονίου, που αφορούν:
-στην αναζωογόνηση της υπαίθρου,
-στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα,
-στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία,
-στα συλλογικά αγαθά.
Όπως είπε η κα Κοντούλη, περικοπές αυτή τη στιγμή μπορούν να υπάρξουν μόνο από σπατάλη στο Δημόσιο, ενώ, αναφερόμενη σε μετεκλογικές συνεργασίες, σημείωσε ότι αυτές πρέπει να γίνονται με βάση συγκεκριμένο πρόγραμμα.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ 

AΠΑΝΤΗΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ



Μετά λύπης διαπιστώσαμε ότι η εκδήλωσή μας για τον εκδημοκρατισμό των θεσμών και του φορολογικού συτήματος, στην οποία εντάξαμε και την ισότιμη και αναλογικά ισόνομη πληρωμή φόρων από όλους τους Έλληνες πολίτες και τα νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην ελληνική επικράτεια, μεταξύ αυτών και την Εκκλησία, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα - το οποίο οι Οικολόγοι Πράσινοι σέβονται και υπηρετούν - δυσαρέστησε τη Μητρόπολη Βεροίας.
Βεβαίως, το λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι αντί η εκδήλωση αυτή να αποτελέσει αφορμή για αυτοκριτική, συζήτηση και εξαγωγή συμπερασματών για τη Μητρόπολη, την οδήγησε σε μια συντηρητική αναδίπλωση και σε μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω της την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο, δεδομένου ότι μετά το Ελληνικό Δημόσιο είναι ο πρώτος μεγαλύτερος γαιοκτήμονας, με τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία.
            Άλλωστε, ενδεικτικό είναι ότι κανείς από τη Διοίκηση της Μητρόπολης δεν έκανε τον κόπο να παραβρεθεί στην εκδήλωσή μας, προκειμένου να επιχειρηματολογήσει. Αντίθετα, παραθέτοντας γενικότητες και ασάφειες ανακοίνωσε την απάντησή της στην εκδήλωση αυτή -εγγράφως - σε ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ.
            Η ιστορία της νομοθεσίας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και η επιμονή της Εκκλησίας να ξεχνάει τον πραγματικό της σκοπό και να προσκολάται στην πολιτική ηγεσία έχουν δείξει ότι όχι μόνο κάνει τα πάντα να απαλλαγεί από οποιοδήποτε οικονομικό και κάθε είδους βάρος που σηκώνει ο ελληνικός λαός, αλλά προσπαθεί να διαφυλάξει τα “προνόμιά” της παρεμβαίνοντας σε εδάφη που είτε δε θα έπρεπε να την απασχολούν (βλ. Δημόσια διοίκηση) είτε δεν την αφορούν (πολιτικό σύστημα).
          Έτσι λοιπόν η Εκκλησία κατάφερε:

·         Να απαλλάξει τον εαυτό της από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ενώ η ίδια κατέχει τεράστια ακίνητη περιουσία ( περίπου 1,3 εκατομ. στρέμματα ακίνητης περιουσίας) .

·         Να απαλλαγεί από τη μοναδική -ας πούμε- θεωρητικά σοβαρή οικονομική επιβάρυνσή της  υπέρ του ελληνικού Δημοσίου, της εισφοράς, δηλαδή, του 35% των τακτικών εσόδων των ναών, ποσό που υποτίθεται κατέβαλε η Εκκλησία στο ελληνικό κράτος για τους μισθούς ιερέων. Τους μισθούς αυτούς τους κάλυπτε και εξακολουθεί να τους καλύπτει μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος. Επί της ουσίας ποτέ δεν κατέβαλε αυτήν την εισφορά , μιας και φρόντιζε να εμφανίζει την πλειοψηφία των κερδών ως δωρεές, ώστε να μη φορολογούνται και να μην αποδίδεται η εισφορά αυτή (βλ. Ενδεικτικά υπ'αριθμ. 190 απόφαση Μητροπολίτη Αιγιαλείας Αμβρόσιου της 19 Απριλίου 2004). Μάλιστα είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι ιερείς δεν τηρούσαν βιβλία ισολογισμού και προτρέπονταν στο να εμφανίζουν όλα τα έσοδα ως δωρεές. Ακόμα όμως και αυτή η τυπική υποχρέωση της Εκκλησίας, το 2004 και εν όψει εθνικών εκλογών, καταργήθηκε με νόμο που ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ (Ν. 3220/2004) .

·         Αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές του 2004, η νικήτρια ΝΔ έρχεται με νέο νόμο να καταργήσει και το φόρο 10% που επιβαρύνει τα μισθώματα από την εκμίσθωση γαιών και οικοδομών ( Ν3926/2004 ).

·         Με το νόμο 3247/2005 απαλλάσσεται η Εκκλησία από το φόρο αυτόματου υπερτιμήματος και το τέλος συναλλαγής. 

·         Με το νόμο 3842/2010 απαλλάσσεται η Εκκλησία από την επιβολή ΦΠΣ στις νεόδμητες οικοδομές.

·         Ορίστε μερικές μεσολαβήσεις της Εκκλησίας, ώστε να απαλλαχθεί από φόρους και επιβαρύνσεις που κατά τ'άλλα επιβαρύνουν τον Έλληνα πολίτη. Καμία προσπάθεια δεν έκανε η Εκκλησία να αποτρέψει την εξαίρεσή της από αυτά, παρά ως γνήσια εταιρεία με κερδοζημίες επιδίωξε την εξοικονόμηση χρημάτων, ενώ στους πολίτες δε χαρίζεται τίποτα.

·         Βέβαια η γενική και ασαφής αναφορά της Μητρόπολης της Βεροίας σε πληρωμές φόρων (ΦΠΑ κλπ) χωρίς να αναφέρονται συγκεκριμένα ποσά αποδεικνύει τους ασυνέπεια των ισχυρισμών της. 

          Με συγκεκριμένες αναφορές λοιπόν παραθέτουμε τα ακόλουθα:

·         Το 2010, η κρατική χρηματοδότηση της Εκκλησίας ανήλθε στα 323 717 000 ευρώ (στοιχεία ΚΠ) ενώ η Εκκλησία επέστρεψε μέσω κοινωνικού έργου το ποσό των 96 234 510 ευρώ, ήτοι το 29% (σύμφωνα με εγκύκλιο του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου 
         Σημείωσις: ερ ρχιεπισκοπ θηνν κα ο ερς Μητροπόλεις τς χώρας διέθεσαν τ τος 2010 σ δρύματα κα επαθες μάδες: 96. 234. 510,47 ερ.)
 
·         Δεδομένης της ανυπαρξίας κτηματολογίου-περιουσιολογίου, η όποια φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν αποτελεί παρά ένα ποσοστό αυτής που θα έπρεπε να φορολογηθεί, ενώ η τεκμηρίωση για το ποια περιουσία επιτελεί κοινωφελή/ φιλανθρωπικό/ εκπαιδευτικό/ λατρευτικό σκοπό στηρίζεται στην πρόθεση της Εκκλησίας, ως εκ τούτου τμήμα αυτής της περιουσίας φορολογείται με ευνοϊκό καθεστώς χωρίς να το δικαιούται. 
       Η τελευταία διαθέσιμη επίσημη έκθεση του Υπ. Οικονομικών για το φορολογικό-τελωνειακό καθεστώς των Μονών του Αγίου Όρους κάνει λόγο για φοροδιαφυγή και υπό προώθηση νομοθετική παρέμβαση (βλ. χαρακτηριστικά στην εφημερίδα «Ημερήσια» http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12752&subid=2&pubid=112812571, όπου είχε σταλεί και σχετικό ενημερωτικό σημείωμα). 

·         Η ίδια η Εκκλησία (τουλάχιστον στην περίπτωση της Μητρόπολης Καλαβρύτων) αποδέχθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο ότι καταστρατηγούσε τις διατάξεις περί ενοριακής εισφοράς υπέρ Δημοσίου (35% μέχρι και το 2004 ως αντιστάθμισμα σε καταβολή μισθοδοσίας του κλήρου) δηλώνοντας πολύ μικρότερα σχετικά ποσά στην ΔΟΥ (βλ. σχετικά ΦΕΚ 588Β/20-4-2004, συνημμένο). Στην σχετική μάλιστα απόφαση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων ορίζεται ότι από αυτό το 35% εξοικονόμησης για τα έσοδα της Μητρόπολης, το 5% θα πάει σε κοινωνικό έργο ("ανταπόδοση στο κοινωνικό σύνολο"). Επίσης, αποδέχεται την ύπαρξη δεύτερων μυστικών λογιστικών βιβλίων.
·         Η Εκκλησία, παρόλη την ανιδιοτέλεια που επικαλείται στην απάντησή της η Μητρόπολη Βεροίας, προσπαθεί να φοροδιαφύγει περισσότερο από τον καθένα. Παραθέτουμε αναφορές του Τύπου, που κάνουν λόγο για “ιερές απάτες με εικονικές δωρεές” - http://www.zougla.gr/greece/article/ieres-apates-me-ikonikes-dores, “ιερή φάμπρικα με πλαστές δωρεές- http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63644079” και “όργιο απάτης και φοροδιαφυγής από ιερείς - http://pepla.blogspot.com/2012/04/blog-post_7982.html.

·         Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας δεν εξαντλείται στον κατάλογο που αναφέρει η Μητρόπολη Βεροίας. Παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος της χρηματοδότησης του Υπουργείου Εξωτερικών για ΜΚΟ (περίπου 65% των διατιθέμενων κονδυλίων), επένδυσε σε Οργανώσεις όπως την “Αλληλεγγύη”, η οποία χρηματοδοτήθηκε με το ποσό των 7.000.000,00 ευρώ και κατέληξε με 340 τόνους σάπια κοτόπουλα στην αποθήκη της που προορίζονταν για τους πληγέντες του τσουνάμι και 12.000.000 ευρώ έλλειμμα.

·         Σε καιρό μεγάλης λιτότητας όπου η ανεργία ξεπερνάει το 20% και το όριο της φτώχιας έρχεται όλο και πιο κοντά στη μέση ελληνική οικογένεια, η Εκκλησία και τα χιλιάδες εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ τυγχάνουν επιπρόσθετης χρηματοδότησης/ επιχορήγησης από τις Περιφέρειες, τους Δήμους, τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και θεσμούς, όπως το λαχείο κοινωνικής αντίληψης, με ποσά που αυξάνουν κατά πολύ το ετήσιο άμεσο κόστος χρηματοδότησής της. 

·         Εξάλλου είναι αναληθές ότι η Εκκλησία καταβάλει το χαράτσι του έκτακτου φόρου ακινήτων του Ν 4021/2011 για τα ακίνητα που έχουν εμπορικό σκοπό. Παραθέτουμε δύο τρανταχτά παραδείγματα, τη μίσθωση από τους Οικολόγους Πράσινους διατηρητέου κτιρίου στην πλατεία Κουμουνδούρου, που ανήκει στην αρμένικη Εκκλησία, στο λογαρισμό ΔΕΗ του οποίου δεν συμπεριελήφθη το λεγόμενο χαράτσι. Ενημερώθηκε ο Υπουργός Οικονομικών (κ. Βενιζέλος), ώστε στη δέυτερη δόση να περιληφθεί και η πρώτη αλλά τελικά το χαράτσι δεν επιβάρυνε το ακίνητο Εκκλησίας που δε χρησιμοποιείται για λατρευτικούς σκοπούς παρά για κερδοφορία. Αφού λοιπόν κατάφερε η Εκκλησία να απαλλάξει τον εαυτό της από το χαράτσι για ένα σημαντικό τμήμα της ακίνητης περιουσίας της, εκ των υστέρων εμφανίζεται ως τιμητής των διακιωμάτων των πολιτών και μιλάει για πλήρη κατάργησή του.

·         Το γεγονός ότι και η Εκκλησία καταβάλλει κάποιους φόρους δεν αναιρεί την εκτίμηση πολύ υψηλής δημόσιας χρηματοδότησης (άμεσης και έμμεσης) σε σχέση με το προσφερόμενο κοινωνικό έργο (όπως φαίνεται από τα στοιχεία που η ίδια δημοσιοποίησε για το 2010) και το γεγονός ότι δεν υπάρχει κτηματολόγιο-περιουσιολόγιο και σαφής διάκριση της περιουσίας που εξυπηρετεί λατρευτικούς και άλλους απαλλασσόμενους σκοπούς από τη φορολογία. Το τοπίο είναι θολό τόσο αναφορικά με το μέγεθος της εκκλησιαστικής περιουσίας όσο και των ελάχιστων άμεσων ή έμμεσων φόρων που έχει κατά καιρούς καταβάλει στο ελληνικό κράτος. Αυτό που είναι σίγουρα γνωστό είναι πως η Εκκλησία συνηθίζει να συνδιαλλέγεται με το κράτος σαν προνομιακός συνομιλητής ξεχνώντας τον σκοπό γαι τον οποίο υπάρχει και υπονομεύοντας το ρόλο των πολιτών ως τμήμα μίας υγειούς δημοκρατικής και ισόνομης κοινωνίας.

Πολιτική Κίνηση Οικολόγων Πράσινων Ημαθίας.